Thuiswerken kan betekenen dat je meer belasting moet betalen

Bovendien zal er een enorme behoefte zijn aan koude opslag voor vaccins, je 'surge capacity' kan uitgeput zijn, Texas football tijdens een pandemie, en meer.

Fred Haag, universitair hoofddocent beeldende kunst aan Penn State York, laat zien hoe je kleuren kunt mengen tijdens zijn cursus Art 50: Introduction to Painting vanuit een loftstudio op zijn kleine boerderij in Hellam, Pennsylvania. (AP Foto/Matte Slocum)

Covid-19 dekken is een dagelijkse Poynter-briefing van verhaalideeën over het coronavirus en andere actuele onderwerpen voor journalisten, geschreven door senior faculteit Al Tompkins. Meld je hier aan om het elke doordeweekse ochtend in je inbox te krijgen.

Ik leer altijd dat de verhalen die het meest resoneren met het publiek, die zijn die te maken hebben met geld, familie, gezondheid, veiligheid, gemeenschap en onrecht. Hier is een verhaal dat ten minste de helft van die lijst raakt.

Stel dat u gewoonlijk in één staat werkt, maar tijdens de pandemie bent verhuisd om dichter bij uw familie te zijn. Het maakt niet uit, want het is toch allemaal remote werken. Maar waar u werkt, kan u in die staat verplichten belasting te betalen.

Het is ernstig genoeg, De New York Times zei: , dat 'accountants belastingbetalers adviseren om bij te houden hoeveel dagen ze in elke staat werken.'

De staat waar u uw hoofdverblijfplaats heeft, kan doorgaans uw wereldwijde inkomen belasten, en elke staat waar u inkomsten verdient, heeft ook het recht om u te belasten over het inkomen dat u in die staat verdient, zei Kirk Stark, een professor in belastingrecht aan de universiteit van Californië, Los Angeles.

'Dat schept onmiddellijk de mogelijkheid dat twee afzonderlijke staten hetzelfde inkomen belasten', zei de heer Stark.

Veel staten bieden kredieten aan voor belastingen die aan andere staten worden betaald, en dat kan de last verlichten. Maar als de staat waar u bent verhuisd geen wederkerigheidsovereenkomst heeft met de staat van uw hoofdverblijfplaats, kunt u te maken krijgen met dubbele inkomstenbelasting.

U hoeft zich minder zorgen te maken als u bent verhuisd naar een van deze 13 staten, die ermee hebben ingestemd om werknemers die daar vanwege de pandemie tijdelijk zijn verhuisd, niet te belasten: Alabama, Georgia, Illinois, Indiana, Massachusetts, Maryland, Minnesota, Mississippi, Nebraska, New Jersey, Pennsylvania, Rhode Island en South Carolina, volgens de Association of International Certified Professional Accountants .

Hier is een link naar de aankondigingen van elk van de staten die ermee instemden om werknemers die vanwege de pandemie verhuisden niet te belasten.

Dit hele bedrijf over de staatsgrenzen heen is geen nieuwe hoofdpijn voor werknemers en werkgevers. Het is nu alleen een grotere hoofdpijn. Laten we hoor van een belastingadvocaat :

Wanneer een werknemer werkt buiten de staat of staten waar de werkgever actief is, is het “ creëert fysieke nexus, waardoor de werkgever wordt onderworpen aan de belastingregimes van dat rechtsgebied ”, schreef Larry Brant, een belastingadvocaat in Portland, Oregon, kantoor van advocatenkantoor Foster Garvey.

Werkgevers kunnen onderworpen zijn aan staatsinkomstenbelastingen, bruto-inkomstenbelastingen en verkoop- en gebruiksbelastingen, legde hij uit. Belastingvereisten die op gemeentelijk of provinciaal niveau worden opgelegd, kunnen een rol gaan spelen.

Naast staats- en lokale belastingen moeten werkgevers er rekening mee houden dat de arbeids- en arbeidswetten van de staat waar een werknemer op afstand werkt in het algemeen van toepassing zijn op de arbeidsrelatie. 'Deze wetten kunnen betrekking hebben op... loon- en uurregels, beëindiging van het dienstverband, non-concurrentie, handelsgeheimen en regels voor ziekte- en gezinsverlof', merkte Brant op.

Hij adviseerde met name dat werkgevers de nationale en lokale regels begrijpen die van toepassing zijn op werknemersverzekeringen. Staten 'eisen over het algemeen dat de werkgever zich registreert voor en een arbeidsongevallenverzekering verkrijgt in de staat waar de werknemer de diensten verricht', legde Brant uit. Als u dit niet doet, kan de werkgever aansprakelijk worden gesteld, inclusief boetes voor niet-naleving van de arbeidswetten van de staat.

Vóór de pandemie leefden staten over het algemeen volgens wat belastingadvocaten noemen 'de gemaksregel.'

Het werkt als volgt: als uw baan is gevestigd bij een werkgever in, laten we zeggen, New York, maar u woont of werkt in een andere staat uit 'gemak' en niet omdat uw werkgever vereist dat u daar woont, dan bent u inkomstenbelasting verschuldigd aan waar de baan ook is. Forensen uit New York City die in New Jersey of Connecticut wonen, worden bijvoorbeeld hoogstwaarschijnlijk dubbel belast door de staten waar ze wonen en werken. De Belastingdienst zei: :

Massachusetts eist betaling van inkomstenbelasting van een aantal van degenen die tijdens de pandemie zowel in het naburige New Hampshire (en elders) wonen als werken, en trekt bezwaren en dreigementen met rechtszaken van functionarissen van de Granite State. Deze ongebruikelijke situatie, waarbij een werknemer inkomstenbelasting verschuldigd zou kunnen zijn aan de staat van zijn werkgever, zelfs als ze er nooit persoonlijk voet in hebben gezet, is een innovatie uit het pandemische tijdperk voor Massachusetts, maar was al de regel in zes staten. Het kan niet alleen resulteren in belastingplicht in twee staten, maar ook in echte dubbele belasting: belasting betalen aan twee staten over hetzelfde inkomen, zonder enige compensatie. Regels zoals die tijdelijk in Massachusetts zijn aangenomen, hebben in de toekomst belangrijke implicaties voor telewerkers.

Zes staten – Arkansas, Connecticut, Delaware, Nebraska, New York en Pennsylvania – hadden vóór de invoering van de COVID-19 pandemie, terwijl Massachusetts een tijdelijke regel voor het inkopen van inkomsten heeft aangenomen met hetzelfde effect als reactie op telewerk uit het pandemische tijdperk.

Om dubbele belasting te voorkomen, bieden sommige staten een belastingvermindering aan voor mensen die in de ene staat wonen maar een baan hebben in een andere. Sommige, maar niet allemaal. En er is wel wat papierwerk voor nodig. De Belastingdienst legt uit:

Virginia biedt een tegoed voor belastingen die aan andere staten zijn betaald op inkomsten die in die staten zijn verdiend, dus wanneer de belastingbetaler haar belastingaangifte in Virginia indient, kan ze haar aansprakelijkheid verminderen met wat ze in North Carolina heeft betaald. Virginia's hoogste tarief van 5,7% is iets hoger dan het vaste tarief van 5,25% in North Carolina, dus ze zou uiteindelijk een restbedrag aan Virginia kunnen betalen (en natuurlijk betalen op eventuele niet-looninkomsten), maar ze is niet slechter af dan wanneer ze had gewoon al het werk in Virginia gedaan, afgezien van het (niet te verwaarlozen) gedoe om te voldoen aan de belastingcodes van twee staten.

De Tax Foundation zei dat er enige steun van het Congres is voor federale wetgeving die dit soort dubbele belasting zou voorkomen. Senaatsrepublikeinen namen een bepaling op in hun Wet op gezondheid, economische bijstand, aansprakelijkheidsbescherming en scholen dat dubbele belastingheffing voorkomt voor werknemers die hun werk op afstand over de staatsgrenzen heen doen.

De HEALS-wet zou die vrijstellingen tot 2024 handhaven. Op grond van de HEALS-wet zou een werknemer op afstand nog steeds onderworpen zijn aan inkomstenbelasting in zijn woonstaat en in alle staten waar hij gedurende het kalenderjaar 2020 meer dan 90 dagen werkt. in 2021 en tot en met 2024 kunnen telewerkers nog steeds in beide staten worden belast als ze op de ene plaats wonen en meer dan 30 dagen per jaar in een andere werken.

Houd er rekening mee dat staten en grensoverschrijdende werknemers hier al jaren mee te maken hebben. Maar met zoveel meer mensen die nu op afstand werken, is het een veel prominentere kwestie.

Verpleegkundige Judy Gallob haalt in 2009 een pakje neusnevel van het levende virusvaccin tegen varkensgriep uit een koelkast in Phoenix. Sommige potentiële coronavirusvaccins moeten ultrakoud worden bewaard. (AP Foto/Ross D. Franklin)

Als er een veilig en werkend vaccin is, zal er veel nodig zijn: miljarden naalden, spuiten, injectieflacons en arbeiders om de vaccins toe te dienen en te documenteren. We hebben ook veel vriesruimte nodig om het medicijn op te slaan.

Fierce Pharma, een branchewebsite, meldde: :

Een paar koplopers op mRNA gebaseerde COVID-19-vaccins van Moderna en Pfizer kunnen problemen krijgen met de leveringslogistiek vanwege de ultrakoude opslagbehoeften voor beide shots, zeiden analisten van SVB Leerink in een paar klantnotities donderdag.

Onder verwijzing naar de discussie tijdens een vergadering van de CDC-adviescommissie woensdag, wezen analisten erop dat experts hun bezorgdheid uitten over het feit dat de temperaturen die nodig zijn om mRNA-vaccins op te slaan 'ernstig beperken' voor het vermogen van distributeurs om de injecties te verzenden en voor het vermogen van klinieken om ze aan een brede baan toe te dienen. van patiënten.

Het hoopvolle mRNA van Pfizer en BioNTech, genaamd BNT162b2, deed specifiek de wenkbrauwen fronsen: het vaccin moet naar verluidt worden bewaard bij -94 ° Fahrenheit en zal slechts 24 uur meegaan bij gekoelde temperaturen tussen 35,6 ° en 46,4 °. Ondertussen kunnen de meeste eiwitsubeenheidvaccins – het type dat onder andere door Sanofi en Novavax voor COVID-19 wordt ontwikkeld – maandenlang bij gekoelde temperaturen worden bewaard, aldus analisten.

Als het winnende vaccin bijna-vriestemperaturen vereist om levensvatbaar te blijven, zal dit grote uitdagingen opleveren bij de distributie.

The Wall Street Journal zei dat UPS en Lufthansa 'diepvriezerboerderijen' aan het opzetten zijn om de opslag van vaccins af te handelen. UPS bouwt 'diepvriesboerderijen' ” in Venlo, Nederland, en Louisville, Kentucky. Hoewel de exacte locatie van de faciliteiten niet openbaar is, WLKY-TV gemeld die opslag zal in de buurt van luchthavens moeten zijn:

David Graves, corporate en communicatiemanager voor UPS, zei dat de structuren tot 300 vriezers bij -80°C zullen huisvesten. De vriezers zelf zijn ongeveer zo groot als een gemiddelde koelkast en kunnen 48.000 injectieflacons met het vaccin bevatten, zei Graves.

De vriezers zullen bovendien worden gecertificeerd door de Amerikaanse Food and Drug Administration om de supergekoelde lading te bevatten. Het bedrijf lijkt de boerderij in Louisville voor het einde van het jaar te hebben geïnstalleerd, zei hij.

UPS zei: het zal in september testritten maken om de logistiek van het leveren van vaccins glad te strijken. Het onderliggende verhaal van het succes of falen van een COVID-vaccin zit niet alleen in de werkzaamheid van het medicijn. Logistiek - de taak om spullen van de ene plaats naar de andere te verplaatsen - is de sleutel tot het winnen van oorlogen, het opbouwen van bedrijven en het verslaan van een virus. Als de logistiek slecht gaat, hebben we toiletpapier, persoonlijke beschermingsmiddelen en tekorten aan ventilatoren. Over het algemeen dekken we de logistiek pas als er een probleem is, en dat is natuurlijk de reden waarom we dergelijke dingen nu moeten overwegen.

Defensie-experts uitgelegd bijvoorbeeld dat de grootste financiële kosten van oorlog niet de raketten of kogels zijn. Het is de infrastructuur en logistiek die nodig zijn om voorraden en soldaten en tanks en brandstof van hier naar daar te krijgen en ze draaiende te houden, die het meest kosten. De Brookings Institute berekend dat het maar liefst $ 1 miljoen per marinier kost om die persoon aan het werk te houden in Afghanistan, en dat is meer dan de kosten van het salaris en de machines die de marinier zou gebruiken. Dat is gewoon infrastructuur en logistiek.

Het zal interessant zijn om erachter te komen wat er lokaal achter de schermen gebeurt om ons voor te bereiden op de dag dat vaccins beschikbaar komen. Ga terug en kijk opnieuw naar de polioprogramma's die uw gemeenschap heeft georganiseerd. Wie werd het eerst bediend en wie werd het laatst ingeënt?

Als achtergrondverhaal over hoe dit slecht kan aflopen, werkte ik in de jaren tachtig in Guatemala, waar het land inheemse mensen probeerde in te enten tegen polio. Poliovaccins moet worden opgeslagen koeler dan ongeveer 45 graden Fahrenheit, maar diepvriestemperaturen nodig hebben voor langdurige opslag. Sommige slecht bewaarde vaccins konden kinderen niet beschermen en, in combinatie met ongegronde samenzweringsgeruchten die beweerden dat de schoten de kinderen met de ziekte besmetten, zet vaccinatie-inspanningen jaren terug . (Er waren enorme inspanningen nodig om het land te krijgen) poliovrij in 1990 , later dan al zijn buren.)

Stelt u zich eens voor in het tijdperk van iedereen-heeft-een-samenzweringstheorie wat er zou gebeuren met een vaccinatie-inspanning als onjuist opgeslagen vaccins een zwerm patiënten niet zouden beschermen.

Dit essay heeft mogelijk iets met mij te maken omdat het het woord 'surge' gebruikte terwijl ik aan orkaan Laura dacht. Maar de online reactie erop overtuigde me ervan dat zoveel mensen hetzelfde voelen – uitgewrongen door de pandemie, de economische duikvlucht, geschuifelde schoolkalenders, sociale en raciale onrust, verdeeldheid zaaiende verkiezingen en natuurrampen. Het heeft, voor velen van ons, ons vermogen om ons aan te passen, aan te passen, aan te passen aan alle veranderingen uitgeput.

De notie van emotionele “piekcapaciteit” is het product van: onderzoek door professor Ann Masten van de Universiteit van Minnesota , wie studeert 'Risico en veerkracht.' Het idee is dat we allemaal mentale en fysieke adaptieve systemen hebben die ons door kortetermijnnoodsituaties helpen.

Voor mij is het die energie en bewustwording die net voor en tijdens een orkaan in Florida komt. En op dag drie zonder elektriciteit, realiseer ik me dat de spanning weg is.

Dr. Masten zei over de pandemie:

'Ik denk dat we misschien onderschatten hoe ernstig de tegenspoed is en dat mensen een normale reactie kunnen ervaren op een behoorlijk ernstige en aanhoudende, zich ontvouwende, trapsgewijze ramp', zegt Masten. 'Het is belangrijk om te erkennen dat het normaal is in een situatie van grote onzekerheid en chronische stress om uitgeput te raken en ups en downs te voelen, het gevoel te hebben dat je uitgeput bent of perioden van burn-out te ervaren.'

Wetenschapsschrijver Tara Haelle gesproken met andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg die: zei dat het helemaal niet verrassend is dat jullie toppresteerders zich misschien bijzonder uitgeput voelen door de pandemie:

Het is niet verwonderlijk dat ik me, als een levenslange toppresteerder, bijzonder moedeloos en op drift voelde naarmate de maanden voortduurden, zegt Pauline Boss, Ph.D ., een gezinstherapeut en emeritus hoogleraar sociale wetenschappen aan de Universiteit van Minnesota, gespecialiseerd in “ dubbelzinnig verlies .”

'Het is moeilijker voor hoogpresteerders', zegt ze. “Hoe meer je gewend bent aan het oplossen van problemen, aan het voor elkaar krijgen van dingen, aan het hebben van routine, hoe moeilijker het voor je zal zijn, want dat is nu allemaal niet mogelijk. Je krijgt gevoelens van hopeloosheid en hulpeloosheid, en die zijn niet goed.”

De grootste verrassing, zeiden de experts tegen Haelle, is dat we misschien denken dat we op de een of andere manier niet worden beïnvloed door alles wat er om ons heen is veranderd. Dat doet me denken dat het echt bevestigend en versterkend zou zijn voor journalisten om mensen die zich uitgeput voelen te verzekeren dat ze iets voelen dat niet in het minst abnormaal of zelfs onverwacht is.

'In dit geval, het is een verlies van een manier van leven, van het vermogen om af te spreken met je vrienden en familie”, zegt Boss. “Misschien is het een verlies van vertrouwen in onze regering. Het is het verlies van onze bewegingsvrijheid in ons dagelijks leven zoals we dat vroeger deden.” Het is ook het verlies van onderwijs van hoge kwaliteit, of de algehele onderwijservaring die we gewend zijn, gezien schoolsluitingen, gewijzigde openingen en virtueel onderwijs. Het is het verlies van rituelen, zoals bruiloften, diploma-uitreikingen en begrafenissen, en zelfs mindere 'rituelen', zoals naar de sportschool gaan. Een van de moeilijkste verliezen waar ik me aan moet aanpassen, is dat ik niet langer mijn onderzoek doe en in coffeeshops schrijf, zoals ik het grootste deel van mijn leven heb gedaan, daterend uit de middelbare school.

“Dit waren allemaal dingen waar we aan gehecht waren en dol op waren, en ze zijn nu verdwenen, dus het verlies is dubbelzinnig. Het is geen dood, maar het is een groot, groot verlies”, zegt Boss. “Wat we vroeger hadden, is ons afgenomen.”

Dr. Matsen stelde voor om deze te overwegen:

We moeten minder van onszelf verwachten en we moeten meer aanvullen”, zegt Masten. “Ik denk dat we in een periode van veel zelfontdekking zitten:

-Waar haal ik mijn energie vandaan?

-Wat voor downtime heb ik nodig?

-Dat is nu allemaal verschoven, en het kan wat reflectie en zelfontdekking vergen om erachter te komen welke levensritmes ik nu nodig heb?'

'Als we gedwongen worden onze opties te heroverwegen en uit te breiden wat we beschouwen als zelfzorg, opent die beperking soms nieuwe manieren van leven en denken', zegt Masten. “We hebben niet veel controle over de wereldwijde pandemie, maar over ons dagelijks leven. Je kunt je richten op plannen voor de toekomst en wat zinvol is in het leven.”

Het zette me aan het denken dat ik zou willen dat journalisten naar hoogpresteerders in uw gemeenschap gaan, mensen die we bewonderen, en ontdekken wat ze doen om onzekere tijden door te komen. Denk aan bedrijfsleiders, de mensen die uw kunstscène vormgeven, de bouwers en makers, de religieuze en maatschappelijke leiders, hoofden van universiteiten en ziekenhuizen, echte politieke en culturele opinieleiders over gender, raciale, etnische en economische lijnen.

Zelfs als je merkt dat de mensen die we het meest bewonderen deze maanden doorkomen, zou het nuttig zijn om te zien dat wij gewone stervelingen niet alleen zijn.

Mijn collega Kristen Hare heeft een interessant stuk over de nieuwe rol van restaurantschrijvers wanneer mensen niet in restaurants kunnen zitten en eten. Ze rapporteerde over De “COVID Comfort Ratings” van het Orange County Register die restaurants scoren op 12 criteria (temperatuurcontroles aan de deur, handhaving van maskers, handdesinfecterend middel, buiten dineren, enz.), Maar geen enkel ding verklaart de A tot F-classificatie.

Washington Post bijdragende columnist Danielle Allen schreef over haar neef Michael, die een gevangenisstraf uitzit en deel uitmaakte van de brandweerteams die vochten tegen wat toen de grootste bosbrand in de geschiedenis van Californië was. Deze regel raakte me: 'Het brandbestrijdingsprogramma voor gevangenen laat ons ook precies zien wat Michael, die opgroeide in South Central L.A., nodig had voordat hij pleegde zijn misdaden: diezelfde kans op zinvol en erkend werk en positieve sociale connecties.”

De sportcolumnist Kevin Sherrington van Dallas Morning News nam ons mee naar een vrijdagavond Texas middelbare school voetbalwedstrijd in dit 'nieuwe normaal'. De cheerleaders dragen maskers, de fans zitten op groene stippen en het (meestal) alleenstaande stadion moet halfleeg blijven. De spelers, coaches en het publiek lijken ontslag te hebben genomen om te voldoen aan de beperkingen, al is het maar om te redden wat ze kunnen van het leven in Texas.

Ik hield van de kop: 'Middelbare schoolvoetbal spelen in een steriele omgeving is als proberen een rockconcert te houden in een ziekenhuisafdeling.'

Morgen zijn we er weer met een nieuwe editie van Covering COVID-19. Meld u hier aan om het rechtstreeks in uw inbox te ontvangen.

Al Tompkins is senior faculteit bij Poynter. Hij is bereikbaar via e-mail of op Twitter, @atompkins.