Hoeveel plannen om de lokale journalistiek te redden zijn er te veel?

In het Congres is een consensus ontstaan ​​dat nieuwszenders hulp nodig hebben. Nu is de vraag hoe en wanneer.

(Ren LaForme/Shutterstock)

Het is een slecht bewaard geheim dat, op enkele uitzonderingen na, politici van beide partijen hun lokale kranten en andere lokale media erg waarderen. Nieuws is een kanaal om hun mening aan kiezers te geven en een feedbacklus om erachter te komen welke problemen de gemeenschap bezighoudt.

Omdat de pandemische reclamerecessie en langdurige negatieve trends de financiële onzekerheid van deze ondernemingen duidelijk hebben gemaakt, heeft het Congres vrijwel besloten dat het lokaal nieuws moet helpen. De vraag hoe blijft, samen met het tijdig maken van de hulp.

Mijn mening komt uit gesprekken met verschillende belangengroepen die een of andere vorm van wetgevende bijstand aandringen. Er is ook een verrassende favoriete benadering ontstaan: directe subsidies voor nieuwsabonnees, lokale journalisten en kleine zakelijke adverteerders.

Dat is de structuur van HR 7640 , de Local Journalism Sustainability Act, gesponsord door Rep. Ann Kirkpatrick (D-Ariz.), Rep. Dan Newhouse (R-Wash.) en meer dan 70 co-sponsors van beide partijen.

Het wetsvoorstel zou:

• Bied een belastingvermindering van 80% het eerste jaar en 50% daarna op de prijs van een abonnement op een lokale nieuwsbron, tot $ 250 per jaar.
• Ontlast werkgevers van 50% van de loonbelasting (tot $ 12.500 per kwartaal) gedurende een jaar voor journalisten die ze in dienst hebben en 30% in kwartalen daarna.
• Subsidie ​​voor advertenties voor kleine bedrijven - tot $ 5.000 per jaar en tot $ 2.500 in de daaropvolgende jaren - bij lokale tv-stations, kranten of non-profitorganisaties.

Lokaal wordt gedefinieerd als het hebben van meer dan 50% van de abonnees in een staat of een gebied met een straal van 200 mijl. Lokale kranten in het bezit van een keten zouden dus in aanmerking komen, maar geen grote nationale publicaties zoals The New York Times of The Wall Street Journal.

Niet elke nieuwszender, abonnee of adverteerder van kleine bedrijven zou er noodzakelijkerwijs voor kiezen om te profiteren van de belastingvoordelen.

De aanpak is ontworpen om de gevaren van het Eerste Amendement van het mengen van overheidsgeld met onafhankelijke journalistiek onschadelijk te maken (hoewel niet iedereen het erover eens zal zijn dat dit het geval is). Een beslissing over welke verkooppunten gesubsidieerd worden, wordt helemaal naar beneden geduwd tot op het niveau van de individuele consument/kiezer - waardoor politici uitgesloten worden van het spelen van favorieten bij het kiezen van ontvangers.

Hoewel niet direct geïnspireerd door Europese modellen, is dit soort subsidie ​​van nieuws is verstrekt in Zweden en andere landen al jaren.

'We wilden een manier vinden om de inkomstenstromen van deze publicaties snel te verbeteren, terwijl we tegelijkertijd probeerden het lezerspubliek te verbreden en de journalistieke integriteit te behouden', vertelde vertegenwoordiger Kirkpatrick me in een e-mail. “Wij geloven dat de drie belastingverminderingen die in het wetsvoorstel worden beschreven – abonnement, journalistenvergoeding en advertenties – precies dat doen. Bij het ontwikkelen van de taal voor het wetsvoorstel hebben we uitzonderlijke input gekregen van eigenaren van gemeenschapskranten en de oorspronkelijke Republikeinse co-sponsor van de wetgeving.”

Andere voorstanders dringen heel andere wetsvoorstellen aan. De News Media Alliance heeft jarenlang meedogenloos gestreefd naar een 'veilige haven'-antitrustvrijstelling, zodat kranten samen kunnen komen om te onderhandelen met platformbedrijven zoals Google en Facebook om betaald te worden voor het gebruik van hun nieuwsinhoud.

Safe Harbor Bills met tweeledige steun zijn geïntroduceerd in zowel de Tweede Kamer als de Senaat. De recente golf van hoorzittingen over de monopoliemacht van Google en Facebook gaat in detail in op de schade die ze hebben aangericht aan de nieuwsbedrijfsmodus. Algemene druk op de bedrijven zou hen aan tafel kunnen krijgen.

David Chavern, CEO van de News Media Alliance, zei in een e-mail: 'Het feit dat er zoveel ideeën zijn om de nieuwsindustrie te helpen, betekent dat nieuws ertoe doet en dat politici er om geven. Maar we denken dat niets zal werken als we het digitale ecosysteem rond nieuwsinhoud niet repareren, en dat is waarom we de antitrust-safe harbour-wet zo cruciaal vinden.

Een derde idee, gesteund door de schrijversgroep PEN America en andere groepen, is om een een federale studiecommissie met een jaar om het probleem te documenteren en een oplossing aan te bevelen. Sen. Brian Schatz (D-Hawaï), met co-sponsors Sen. Amy Klobuchar (D-Minn.) en Sen. Michael Bennet (D-Colo.), dienden eind september een wetsvoorstel in om het concept van de studiecommissie te bevorderen. De wetgeving heeft nog geen sponsor- of begeleidend wetsvoorstel in de Tweede Kamer.

Andere voorstellen, zoals meer advertenties van de federale overheid naar lokale nieuwszenders sturen of de verkoop van kranten die eigendom zijn van een keten aan lokale groepen, schoppen ook in het rond.

Ondanks de grote belangstelling zal er niets gebeuren tot na de verkiezingen, mogelijk in november of december, of waarschijnlijker als een nieuw congres in januari terugkeert. Dan komt er nog de uitdaging dat lokaal nieuws misschien niet bovenaan een overvolle agenda komt.

Op mijn vraag in de kop van dit stuk over hoeveel congresplannen er te veel zijn, herhaalden een aantal mensen Chavern - velen zijn beter dan helemaal geen - zoals nog maar twee jaar geleden het geval was. Er moet echter een beste manier worden gevonden om vooruit te komen.

Elk van de belangrijkste rekeningen op tafel heeft sterke en zwakke punten. Voorstanders van sponsoring van congressen hebben meestal hun lot gestemd met de een of de ander. In ieder geval een paar mensen die erg sympathie hebben voor de benarde situatie van kranten, zo is mij verteld, 'hebben nog niet besloten welk paard ze zullen steunen.'

Steve Waldman, een oude en energieke pleitbezorger voor overheidsinterventie, vertelde me dat hij de zorgen van het Eerste Amendement deelt over de regering die alleen maar subsidies voor journalistiek verstrekt (zoals het door de stichting gefinancierde Report for America, dat hij mede oprichtte, doet voor geselecteerde verslaggevers en projecten) .

Een buffer van deskundige derde partijen die bepalen hoe het toegewezen geld het beste kan worden verdeeld (zoals bij onderzoeksbeurzen van de National Science Foundation) is in theorie mogelijk, vertelde Waldman me. Maar journalistiek is zo politiek van aard dat de aanpak zou kunnen ontrafelen als goedgeplaatste politici hun neus uit de mouwen steken als ze het doelwit zijn van onderzoeksrapportage.

Om die reden denkt hij dat de Kirkpatrick-Newhouse-rekening 'uitbreekt van de rest.' Het heeft cosponsors die zo divers zijn als voormalig Black Panther Rep. Bobby Rush (D-Ill.) en conservatieve Rep. Louie Gohmert (R-Texas). 'Het is een vrij grote ontwikkeling omdat het heel bottom-up is, alles draait om het geven van geld aan consumenten en lokale bedrijven.'

Een ander weloverwogen punt in het wetsvoorstel is dat de subsidies na vijf jaar vervallen. Dus ze zullen niet in toekomstige budgetten worden ingebakken, tenzij een toekomstig congres een versie van het plan vernieuwt.

Samen met NMA's Chavern vindt Waldman het tijdsbestek voor het PEN America-idee van een studiecommissie te traag. Maanden om een ​​wetsvoorstel goed te keuren en de commissie te organiseren, dan een jaar voor de studie en aanbevelingen, dan een nieuwe ronde van wetgevende overweging van wat te doen.

Met of zonder meer pandemische schade heeft de fragiele nieuwsbusiness eerder hulp nodig, zeggen ze.

Ik sprak met de Washington-lobbyist van PEN America, Thomas Melia, die toegaf dat hij die kritiek had gehoord, maar het bestrijdt. Het zal tijd kosten om beide partijen en beide kamers het eens te laten worden, door de opties te sorteren, zei Melia. De PEN America-wet laat de leiders van de minderheid en de meerderheid in elke kamer één commissielid benoemen om een ​​tweeledig resultaat te promoten en trekt andere belangengroepen aan om leden aan te wijzen.

PEN deed zijn eigen gedetailleerde studie van het lokale nieuwsprobleem een jaar geleden. Dus 'dit is geen onderzoeksproject', zei Melia, '... Het is een proces van consensusvorming dat wordt geassembleerd door alle hoeken aan te raken ... de partijdige kloof te overbruggen.'

De 'veilige haven'-wetgeving van de NMA heeft een goed geplaatste sponsor in Rep. David Cicilline (D-R.I.), voorzitter van de antitrust-subcommissie van het Huis.

Zijn subcommissie Rapport van 500 pagina's op Google en Facebook, uitgebracht op 4 oktober, maakt verrassend gedetailleerd de zaak duidelijk dat ze een bijna-monopolie uitoefenen op digitale advertenties, waardoor legacy-nieuwskanalen en digitale startups ernstig worden verwond.

'Google en Facebook hebben een buitensporige invloed op de distributie en het genereren van inkomsten met betrouwbare online nieuwsbronnen', zegt de inleiding van het rapport, 'waardoor de kwaliteit en beschikbaarheid van hoogwaardige journalistieke bronnen wordt ondermijnd. Deze bezorgdheid wordt onderstreept door de COVID-19-pandemie, die het belang van het behoud van een levendige vrije pers op zowel lokale als nationale markten heeft blootgelegd.”

Sen. Maria Cantwell (D-Wash.), een vooraanstaand minderheidslid van de Senaatscommissie voor handel, wetenschap en transport, heeft vanmorgen een gedetailleerd rapport uitgebracht over de benarde situatie van lokaal nieuws en de pleidooien voor onderhandelingen over veilige havens met de platformbedrijven.

Het ministerie van Justitie antitrustzaak tegen Google , ingediend op 20 oktober, onderstreept een zeldzame overeenkomst tussen de regering-Trump en de Democraten dat de platformreuzen moeten worden beteugeld.

Wat nog niet duidelijk is, is of de zorgen over het nieuws kunnen worden weggesneden uit de veel bredere antitrustbrief over praktijken die de reuzen gebruiken om verschillende bedrijfssegmenten te veroveren en uit te breiden. Mijn NMA-bronnen zeggen dat ze hoopvol zijn dat het wetsvoorstel van Cicilline het Huis in een slappe zitting kan passeren, maar de behandeling door de Senaat (mogelijk overgaand naar een Democratische meerderheid) zal moeten wachten tot volgend jaar.

Nog een voorbehoud: Google heeft nieuwsorganisaties al meer dan tien jaar verteld dat ze zich kunnen afmelden als ze het niet leuk vinden om gratis verhaalsamenvattingen aan het platform bij te dragen om een ​​nieuw publiek aan te trekken en abonnementen op te bouwen. Facebook-CEO Mark Zuckerberg blaast warm en koud over de vraag of een nieuwsfeed zelfs belangrijk is voor Facebook-gebruikers.

De inspanningen in het buitenland dit jaar, in Frankrijk en Australië, pakken het niet-gecompenseerde gebruik van duur nieuws aan. Google lijkt nu een onderhandelingshouding aan te nemen in plaats van een opstandige.

De directe subsidiewet van Kirkpatrick-Newhouse wordt gesteund door een tweede krantenhandelsgroep, America's Newspapers (gevormd door de fusie van de Inland Press Association en de Southern Newspaper Publishers Association). Het heeft een groot aantal familiekranten en kleinere gemeenschapskranten, terwijl de NMA neigt naar de grootste bedrijven.

Dean Ridings, CEO van America's Newspapers, vertelde me dat de rekening de kern van de zaak raakt door geld naar bedreigde verkooppunten te sturen. Bovendien kan het worden gecombineerd met inspanningen op langere termijn, zoals de vrijstelling van de veilige haven of de studiecommissie.

Ridings legt uit dat zijn populariteit in het Huis een afspiegeling is van de nauwe relatie van veel uitgevers in hun woonplaats met vertegenwoordigers van het congres. Hun districten tellen minder dan 1 miljoen inwoners en liggen mogelijk buiten het bereik van grote steden.

Die link is het achtergrondverhaal op de subsidierekening. Francis Wick, president en CEO van Wick Communications, een keten van 11 staten gevestigd in Sierra Vista, Arizona, benaderde Kirkpatrick. Haar huidige district omvat het oostelijke deel van Tucson en de dunbevolkte zuidoostelijke hoek van Arizona. Ze vertegenwoordigde eerder een aangrenzend uitgestrekt en heel landelijk district en hoewel ze niet Apache was, groeide ze op in een Apache-reservaat waar haar ouders werkten.

Kirkpatrick vertelde me: 'Omdat ik ben opgegroeid op het platteland van Arizona en grote delen van de staat vertegenwoordigde, begrijp ik hoe waardevol lokale kranten zijn voor onze gemeenschappen. … Deze kranten dreigen financieel geruïneerd te worden als we geen actie ondernemen. Dus toen ik werd benaderd door een uitgever in Arizona die vreesde voor de toekomst van zijn branche, zag ik het als een kans om een ​​gedurfd voorstel te doen.”

Een potentieel probleem voor de rekening zijn de kosten. Alleen het abonnementsgedeelte, uitgaande van 20 miljoen huidige en nieuwe abonnees met een gemiddelde subsidie ​​van $ 150, zou $ 3 miljard bedragen. Zelfs verscholen in het enorme federale budget, is dat een brok verandering.

Het wetsvoorstel zou door de House Ways and Means Committee gaan en zou door het Congressional Budget Office moeten worden 'gescoord' (op basis van een kostenraming).

Het klimaat is echter vriendelijker geworden in de richting van nieuws. In 2019 won de sector een verlaging van de tarieven voor krantenpapier en selectieve vrijstelling voor pensioenverplichtingen. Dit jaar omvatte de stimuleringsfinanciering van het Paycheck Protection Program nieuwsorganisaties, evenals het pakket waarover momenteel wordt gedebatteerd.

Als de voorspelling is voor duurzaamheidshulp begin volgend jaar en later meer, lost dat op zich de inkomstenuitdaging van het bedrijfsmodel voor lokaal nieuws niet op. Het zou echter de tijd verlengen voor gevestigde spelers en nieuwe spelers om naar een oplossing te werken.