Als de West Memphis Three onschuldig zijn, wie zijn dan de echte moordenaars?

In augustus 2011 werden Damien Echols, Jason Baldwin en Jessie Misskelley, Jr. vrijgelaten uit de gevangenis na meer dan 18 jaar gevangenisstraf voor een misdaad die ze vrijwel zeker niet hadden gepleegd. Terwijl de drie, beter bekend als de West Memphis Three, een Alford-pleidooi voerden en daarom niet onschuldig zijn in de ogen van de wet, suggereert DNA-bewijs dat iemand anders verantwoordelijk is voor de moord op James Michael Moore, Stephen Branch en Christopher Byers in 1993 . Dus als de West Memphis Three zijn niet de echte moordenaars?

Wie zijn de echte moordenaars in de zaak West Memphis Three?

Omdat de West Memphis Three allemaal Alford-pleidooiovereenkomsten accepteerden, wat betekent dat ze hun onschuld beweren, maar toegeven dat er voldoende bewijs is voor een jury om hen te veroordelen, technisch gezien in de ogen van de staat Arkansas, is de zaak gesloten. De meeste mensen, inclusief de ouders van de slachtoffers, geloven echter niet dat de ware moordenaar ooit voor het gerecht is gebracht. In dat opzicht voelen ze dat hun kleine jongens de vergeten West Memphis Three zijn in deze hele tragedie.

Aangezien het onderzoek zich zo vroeg op Echols, Baldwin en Misskelley richtte, is het mogelijk dat het belangrijkste bewijsmateriaal werd weggegooid of over het hoofd werd gezien en dat de getuigenverklaringen niet de nodige aandacht kregen. Op basis van wat bekend is over de gebeurtenissen vóór de verdwijning van de jongens, het gecatalogiseerde bewijs en de verklaringen die in de jaren na het proces zijn afgelegd, worden er enkele verdachten in overweging genomen door speurders van fauteuils, zo niet per se in een actief onderzoek.

Een paar aanwijzingen wijzen op de stiefvader van Stevie Branch, Terry Hobbs.

Testen van ter plaatse gevonden DNA-bewijs kwam niet overeen met een van de drie mannen die werden berecht en veroordeeld voor het vermoorden van de drie 8-jarige jongens, maar behoorden tot een niet-geïdentificeerde persoon. Maar het DNA dat in een haar verstrikt zat in een van de bindingen van de slachtoffers bleek 'niet in strijd te zijn met' de stiefvader van Stevie Branch, Terry Hobbs.

Een ander haar, gevonden op een boomstronk, bevatte DNA in overeenstemming met een vriend van Terry, David Jacoby. Hoewel dat niet noodzakelijkerwijs betekent dat de mannen schuldig zijn - als ouderfiguur voor een van de slachtoffers, is het niet zo ongebruikelijk als Terry's haar werd gevonden op Stevie of een van zijn speelkameraden, hoewel het Jacoby-haar moeilijker uit te leggen is.

Hobbs heeft consequent elke betrokkenheid ontkend, maar anderen, waaronder Stevie's moeder, Pamela, lijken het niet zeker te weten. In 2009 heeft ze voor de rechtbank verklaard dat zij en haar zus een zakmes van Stevie hebben gevonden in het nachtkastje van Terry. die Pam beweerde: 'Stevie droeg constant bij zich en ik geloofde dat hij bij hem was toen hij stierf.'

Toen het mes niet bij het lichaam van haar zoon werd gevonden, ging Pam ervan uit 'dat de moordenaar van mijn zoon het mes tijdens de misdaad had meegenomen', wat haar ongeloof deed toenemen toen ze het in het nachtkastje van haar man vond. 'Hij had me nooit verteld dat hij het had', voegde haar verklaring eraan toe.

Pamela beweert verder dat haar zus getuige was van het feit dat Terry Stevie's kleren, gordijnen en beddengoed 'op een vreemde tijd rond de tijd van de moorden' waste. Zowel Hobbs als Jacoby ontkennen elke betrokkenheid en verwerpen het haarbewijs en er werden nooit aanklachten ingediend en ze werden ook geen verdachten genoemd.

Vroege aanwijzingen van twee andere tienerverdachten, Chris Morgan en Brian Holland, werden niet vervolgd.

Voordat de autoriteiten zich concentreerden op de West Memphis Three, keken ze naar twee andere tieners die banden hadden met de slachtoffers en die een paar dagen na de moorden plotseling naar Californië vertrokken. Morgan en Holland werden gearresteerd in Oceanside, Californië, en kregen polygraafonderzoeken door de politie.

Beide kaarten gaven bedrog aan toen hen werd gevraagd of ze bij de moorden betrokken waren. Bij verdere ondervraging zei Morgan dat hij vaak flauw zou vallen of tijd zou verliezen door drugs- en alcoholgebruik en dat hij de jongens 'mogelijk' had gedood, maar hij liep dat onmiddellijk terug en ontkende betrokkenheid.

Hoewel bloed- en urine-bewijs werd verzameld door onderzoekers in Californië en naar de politie van West Memphis werd gestuurd, is er geen aanwijzing dat ze ooit volledig zijn onderzocht door de lokale autoriteiten om hen als mogelijke verdachten uit te sluiten.

Dan is er de verdomde man in de badkamer van Bojangles.

Een andere aanwijzing die speurneuzen uit fauteuils vaak citeren, komt van een verklaring van de manager van een Bojangles-restaurant met gebakken kip in de buurt van het bos waar de jongens werden gevonden. Nadat verschillende medewerkers hadden gemeld dat een zwarte man met bloed op hem in de damestoilet van het restaurant was geweest en geestelijk gestoord leek, meldde de manager het als een mogelijke aanwijzing voor de vermoorde jongens.

Hoewel er bloed werd verzameld uit de badkamer waar de man vermoedelijk tegen de tegelwand had geborsteld, werden de verzamelde schaafwonden nooit verwerkt en een detective getuigde later dat het monster verloren was gegaan. Een haar van een Afro-Amerikaanse man werd gevonden op een laken dat om een ​​van de slachtoffers was gewikkeld.

Helaas weten we misschien nooit of een van deze mogelijke verdachten verder onderzoek rechtvaardigde. Omdat de politie zich uitsluitend op de West Memphis Three richtte, zullen de families van de 'vergeten West Memphis Three' - Stevie Branch, Michael Moore en Chris Byers - misschien nooit echt gerechtigheid krijgen.