Op de redactievergadering van de Media staat een portret van redacties na de verkiezingsdag

Co-presentatoren Bob Garfield en Brooke Gladstone van WNYC's 'On the Media'-programma poseren samen in een van de studio's van het radiostation, woensdag 20 juli 2005. (AP Photo/Richard Drew)

Zelfs voor een paar ervaren mediacritici was de verkiezingsdag een grote wake-up call.

'On the Media'-presentatoren Brooke Gladstone en Bob Garfield namen woensdag even de tijd om bespreken hoe de overwinning van Donald Trump hun berichtgeving zou beïnvloeden.

Het is niet moeilijk om soortgelijke gesprekken in veel redactiekamers in het hele land voor te stellen, terwijl journalisten worstelen met grote, onbeantwoorde vragen: hebben ze de kandidatuur van Trump afgewezen voordat hij verrassend won? Nu hij op weg is naar het Witte Huis, hoe zou hun berichtgeving moeten veranderen, als het al zou moeten veranderen?

Een groot deel van de 17 minuten durende redactievergadering, die werd opgenomen voor luisteraars, was gericht op de vraag of de show Trump-supporters over het hoofd zag, zoals anderen in de media deden. Gladstone zei dat ze meer zendtijd moesten geven aan mensen met verschillende politieke meningen, en Garfield bracht de mogelijkheid naar voren dat 'On the Media' misschien verstrikt is geraakt in een naar links neigende echokamer.

In de toekomst zou de show meer tijd moeten besteden aan het rapporteren van undercoververhalen en minder tijd aan kritiek, zei Gladstone.

'Ik denk niet dat het onze rol is om Cassandra opperhoofd of zelfs opperbevelhebber te zijn', zei Gladstone. “Ik denk dat het onze belangrijkste rol is om wat onzichtbaar lijkt te zijn voor ons en iedereen die we kennen, zichtbaar te maken. We moeten nog beter verslag doen en ons terugtrekken – niet helemaal natuurlijk – maar tot op zekere hoogte van commentaar … Ik denk dat we eerlijker moeten zijn.”

Het gesprek verschoof toen naar: een beslissing gemaakt door 'On the Media' - en andere nieuwsorganisaties, waaronder The Huffington Post - om traditionele noties van journalistiek evenwicht te dumpen en Trump af te schilderen als een 'bedreiging voor onze democratie'. Was de beslissing van de show om in belangenbehartiging te gaan gepast? En wat moet het doen nu Trump president is? Hier is een kort fragment van de uitwisseling:

Garfield: Gedurende de 16-jarige geschiedenis van deze show hebben we in onze redactievergaderingen gesprekken gehad waar ons publiek niet bekend mee is over verhalen waarin we vechten voor waarheid, gerechtigheid en de Amerikaanse manier, en we proberen te beslissen hoe om ze te melden of om ze te melden. En er is een term van kunst -

Gladstone: En we hebben het al jaren niet meer gebruikt!

Garfield: De term is, is het ook 'Democracy Now?' Veranderen we van journalisten wiens beat de media is, naar activisten die een reeks politieke ideeën geselen?

Ik heb die boodschap zo vaak gestampt als ik kan, en dat overschrijdt de grens tussen journalistiek die we verwachten in activisme. Ik denk niet dat ik ooit de naam van Hillary Clinton heb genoemd in de loop van de campagne. Maar ik, en bij uitbreiding de show, werd een activistische speler in anti-Trumpisme. Dus wat doen we nu?

Gladstone: Dit brengt me terug bij het begin. Wat ik denk dat we moeten doen, is beginnen zichtbaar te maken wat voor ons onzichtbaar was. Dat betekent stemmen inbrengen om eerlijk en face to face tegen te spreken.

Gladstone en Garfield zijn van plan om te beginnen met het onderzoeken van de mogelijkheid dat journalisten zichzelf voor de gek hielden door Trumps voet aan de grond te krijgen, volgens een notitie aan het einde van de podcast. Voor 'On the Media' - en vele andere journalisten in de Verenigde Staten - is dit het begin van wat zeker een lange afrekening is.