Een salaris is geen 'dankjewel': wat geweldige bazen weten over erkenning

Ik draag deze column op aan elke werknemer die ooit een baas heeft horen zeggen: 'Uw salaris is uw dank' - of aan degenen wiens supervisors stilletjes volgens die filosofie werken.

Het is niet ongewoon. Ik hoor erover van zowel stafleden als managers, degenen die erover klagen en degenen die de filosofie verdedigen.

Dit is mijn mening: het is verkeerd denken. Het is contraproductief voor het personeel, de baas en de organisatie. Vergis je niet: salaris is geweldig. (Vraag het aan iemand die tegenwoordig wanhopig op zoek is naar een.) Maar ze vertegenwoordigen de helft van een transactie, een basishandeling van wederkerigheid. Als ik mijn kabel- of verwarmingsrekening betaal, verreken ik wat ik verschuldigd ben; Ik stuur geen waardering.

Als het gaat om werknemers en collega's, is waardering belangrijk.

In zijn nieuwe boek “ Shine: Brain Science gebruiken om het beste uit uw mensen te halen ”, vertelt psychiater Edward Hallowell het verhaal van Henry, een competente man die, ondanks talent en een goede arbeidsethos, nooit de hoogste cijfers kreeg in zijn jaarlijkse overzichten. Zijn probleem: hij gaf anderen zelden de eer en moedigde hun werk zelden aan. Hallowell schrijft:

Henry groeide op met de overtuiging dat je gewoon je werk doet, en dat was beloning genoeg. Als je sterk was, zou je slagen. Op de werkplek betekende een salaris 'ik hou van je'. Zo had hij het altijd gezien. Zo leefde hij zijn leven.

Misschien ben je net als Henry. Misschien hebben je ouders je opgevoed met een soortgelijke filosofie; mensen verdienen geen dank voor het doen wat ze moeten doen, alleen voor het buitengewone. Als u een manager bent, kan dat van invloed zijn op de manier waarop u feedback geeft en waarom mensen u eerder negatief dan positief vinden.

Hier zijn andere wankele redenen waarom managers hun dank onthouden:

• Niemand bedankt mij, waarom zou ik anderen bedanken?
• Bedank mensen en ze verwachten alleen maar meer.
• Als ik één persoon bedank, moet ik ze allemaal bedanken.
• Ik heb ooit een werknemer bedankt en het antwoord was: 'Doe er mijn salaris in.' Wie heeft zo'n snurk nodig?
• Bedank mensen en ze zullen vals vertrouwen krijgen, vooral mensen die zich moeten verbeteren.

Waarop ik zeg: kom over je boosheid of angst over worstcasescenario's heen en word slimmer over erkenning en waardering:

• Of je nu bedankt wilde en het niet kreeg of dat je helemaal geen dank had verwacht, leiderschap gaat niet over u . Het gaat erom wat het beste werkt voor anderen.
• Als mensen meer waardering verwachten en krijgen, kunnen ze anderen meer opleveren. Voor je het weet warm je een koude werkplekcultuur op.
• Als je één persoon bedankt, doe je dat niet hebben om ze allemaal te bedanken. Maar als je er eenmaal een gewoonte van maakt, zul je het waarschijnlijk niet zo ontmoedigend vinden.
• Gewoon omdat een of andere slimme werknemer je bedankt afblaast, reken het dan niet op anderen af ​​door waardering achter te houden.
• Mensen bedanken betekent niet dat je ze perfect verklaart.

Denk aan dat laatste punt. Het bedanken van mensen leidt niet noodzakelijkerwijs tot het niveau van het prijzen van hen. 'Bedankt dat je de extra tijd hebt vrijgemaakt om de dienst te dekken wanneer twee mensen zich ziek melden' is een verre schreeuw van 'Je bent een opmerkelijke werknemer wiens vaardigheden onmisbaar zijn voor ons.'

Door uw woorden van waardering zorgvuldig te kiezen, kunt u ervoor zorgen dat ze niet escaleren naar het land van onverdiende lof. Goed gemaakte woorden van erkenning kunnen ook voorkomen dat minder-dan-perfecte stafleden het proberen op te geven om te verbeteren, omdat de baas nooit kennis lijkt te nemen van hun inspanningen of kleine successen.

Door uw woorden van waardering zorgvuldig te kiezen, kunt u er ook zeker van zijn dat zelfs uw best presterende, degenen waarvan u denkt dat ze instinctief moeten weten dat ze worden gewaardeerd, er geen twijfel over hebben.

Terug naar onze vriend Henry in het boek 'Shine'. De auteur meldt dat Henry wat coaching kreeg van zijn baas over hoe hij positiever contact met anderen kon maken en dat hij veel effectiever werd. Hallowell herinnert ons eraan:

Erkenning is zo krachtig omdat het beantwoordt aan een fundamentele menselijke behoefte, de behoefte om ons gewaardeerd te voelen in wat we doen. Managers bevinden zich in een unieke positie om dergelijke erkenning te bieden - of te onthouden - en daarmee het gevoel gewaardeerd te worden. Eigenlijk zou iedereen in de organisatie moeten bijdragen aan het proces van erkenning.

Terwijl ik dit schrijf, is het Thanksgiving-week in de VS. Wat een perfecte tijd voor iedereen die een salaris ontvangt om wat tijd te besteden aan het uitdelen van waardering, of dat nu persoonlijk is of in een briefje. Maak er dan een gewoonte van.

En trouwens, bedankt dat je de tijd hebt genomen om in je drukke dagen mijn columns te lezen.

In de begeleidende podcast bij deze column ga ik in op de vraag of waardering het beste in het openbaar of privé kan worden uitgedrukt: