Man zegt tegen zijn vrouw dat ze 'over zichzelf heen moet komen' en hun trans-zoon moet steunen

Verhoudingen

Bron: iStock Foto

24 november 2020, bijgewerkt om 8:50 uur ET

'De eerste keer dat ons kind zei dat hij zich een jongen voelde, was hij 8', schrijft de vader achter deze laatste' Ben ik de A-hole? ' na. Zijn vrouw dacht dat het een fase was; ze hebben hun kind in therapie gezet en ze probeerden meer te binden.

Artikel gaat verder onder advertentie

Maar nu is hun kind 18, en hij vertelde zijn ouders dat hij zijn naam wil veranderen en wil overstappen. Hij weet op dit moment al jaren dat hij een jongen is. Papa heeft geaccepteerd dat dit zou gebeuren en was erop voorbereid. Ze hadden jaren de tijd om aan het idee te wennen. Maar zijn vrouw steunde hem niet.

Bron: iStock FotoArtikel gaat verder onder advertentie

Ze houdt vol dat hun zoon misschien wel 'een tomboy-lesbienne' is. Papa denkt dat zijn vrouw moeite heeft met het idee dat ze de ''dochter' moet loslaten. ze dacht dat ze had.' Hij begrijpt dit; het was een leerproces om te zien dat zijn zoon zijn zoon was en niet zijn 'dochter'.

Maar het is 10 jaar geleden. 'We wisten al jaren dat hij zich zo voelde, we hebben er gesprekken over gevoerd en ze bleef steken in die fase van geloven dat het niet echt is', schrijft hij. Ze is in ontkenning.

Artikel gaat verder onder advertentie

Maar hun zoon staat op het punt te gaan overstappen en nu probeert zijn vrouw hem ervan te overtuigen dit niet te doen. Hij heeft een nieuwe naam gekozen, maar zijn vrouw wil het niet zeggen 'omdat degene die we hem hebben gegeven 'zo'n mooie naam' is.' Zijn vrouw ontkent het bestaan ​​van hun zoon, en OP heeft het zo ongeveer gehad.

Hij legt uit dat de laatste druppel een paar avonden geleden kwam toen zijn vrouw een heleboel baby- en schoolfoto's van hun zoon op Facebook plaatste met het bijschrift 'mijn lieve babymeisje', waarbij ze hun zoon tagden. OP vertelde haar om het te verwijderen, en dat deed ze. Maar ze beweerde ook dat ze niet begreep wat er mis was met wat ze aan het doen was.

Artikel gaat verder onder advertentie Bron: iStock Foto

'Ik heb haar gezegd dat ze precies weet wat ze doet en dat het moet stoppen', schrijft OP. Hij vertelde haar dat hij begrijpt dat het veel is om aan te wennen, maar dat ze 'over zichzelf heen moet komen en er voor hem moet zijn, omdat hij degene is die nu de steun nodig heeft'. Mag ik hier even de tijd nemen om te zeggen: 'Ga pap!'? Deze man weet dat zijn vrouw belachelijk doet en weet wat voor schade haar gedrag kan veroorzaken. En begrijpt wat zijn kind nodig heeft en verdient.

Artikel gaat verder onder advertentie

De opmerking 'kom over jezelf heen' zette zijn vrouw op scherp. Ze raakte erg van streek en beweerde dat hij geen idee heeft wat ze doormaakt, dat het voor hem anders is omdat hij 'een zoon krijgt en zij 'een dochter verliest'' alsof moeders en vaders anders van hun kinderen zouden moeten houden op basis van hun geslacht.

Zijn vrouw heeft duidelijk verouderde, schadelijke opvattingen over gender. Misschien heeft ze het gevoel dat ze een speciale band met haar kind had omdat ze van hetzelfde geslacht waren, maar dat roept veel vragen op over hoe ze over haar kind zou hebben gedacht als hij in een mannelijk lichaam was geboren.

Artikel gaat verder onder advertentie

OP kwam naar Reddit omdat hij zijn zus vertelde wat er was gebeurd en ze dacht dat hij ongevoelig was voor wat zijn vrouw 'doormaakt'. Hij denkt dat hij misschien niet genoeg begrip had. Maar Reddit corrigeerde zijn denken snel.

Bron: iStock FotoArtikel gaat verder onder advertentie

'Jij bent NIET de a--hole', schreef iemand. Iemand anders relativeerde het: 'Transjongeren van wie de familie hen niet ondersteunt, lopen een belachelijk hoog risico op zelfmoord. Zeg tegen je vrouw dat het je spijt dat het verlies van haar dochter zo moeilijk voor haar is, maar als ze haar kind in haar leven wil houden, moet ze een manier bedenken om er voor hem te zijn - of in ieder geval doen alsof totdat ze gaat naar therapie en is eigenlijk - zo snel mogelijk.'

'Je redt het leven van je zoon door aanhoudend en vastberaden te zijn', schreef een andere persoon. 'Uw zoon komt op de eerste plaats. Je doet precies dat. Alsjeblieft, laat het zelfmedelijden van je vrouw je niet meeslepen.'

Ze heeft 10 jaar de tijd gehad om dit onder de knie te krijgen. Op dit moment is haar weigering om haar zoon te accepteren opzettelijk. Ze moet hem accepteren. Als ze zichzelf er niet toe kan brengen, moet ze, zoals iemand zei, het doen alsof en totdat ze aan zichzelf kan werken - en serieuze therapie kan krijgen - zodat ze het kan. Ze moet erkennen dat dit onvermogen om haar zoon te accepteren volledig haar schuld is, en ze moet enorm veel werk verzetten om daar te komen. Dit ligt helemaal aan haar.